Reisverslag Congo Safari door Virunga!

door Ludo & Winde Goderis

Na een vlotte reis naar Kigali, en een rustige nacht in een comfortabel hotelletje ter plaatse bracht Abbas ons in een Land Cruiser (als enige passagiers) door Rwanda naar de Border met Congo.

Een rit van drie uur door het prachtige Rwanda, het land van de Mille Collines: groen, groen, groen, heuvels, thee- en koffieplantages, bananenbomen en hier en daar een akkertje en een koe. Een (één) geasfalteerde baan, waarlangs mensen tsjoolen met een fiets volgeladen met: 100 kg bananen, of 150 kg aardappelen, of twee geiten, of een toren van bakstenen, of twee meter brede rietsuikerstengels, of gewoon een passagier.

“Het avontuur kon niet beter beginnen.”

Aan de grens met Congo enig gedoe (zorg voor een volledig ingevuld formulier van je gele koorts inenting, of er wordt ‘taks’ geheven), maar alles verloopt uiteindelijk wel redelijk vlot. Tot een man uit een bureau komt melden dat we niet naar Mikeno Lodge kunnen rijden, maar naar het vliegveld van Goma moeten. Orders van Virunga organisation. Wij dus met de Land Rover naar Goma Airport.

Wie wacht ons daar op? Anthony Caere … De route naar Mikeno – er is maar één “baan” –  is blijkbaar afgesloten. Gevolg: wij werden opgepikt door Anthony om per vliegtuigje naar Mikeno te vliegen. Van een bonus gesproken! We vlogen dus over het park, tussen de vulkanen, en landden op een grasstrook waar de vliegtuigjes van Virunga Park stonden. Het avontuur kon niet beter beginnen.

Vandaar reden we over een weg (een aarden strook met rotsblokken) in konvooi – begeleid door Rangers – naar Mikeno Lodge. De Lodge is een paradijs, en dat is niet overdreven.

De eigen bungalow is een grote, zeer comfortabele plaats, met een grote badkamer (groter dan thuis !), een douche én bad, en een ruime slaapplaats met haardvuur.

Dat haardvuur is geen decor, als je ’s avonds terugkeer naar je bungalow hebben de cleaning ladies de haard aangestoken, die de hele nacht een zachte warmte biedt.

Mikeno Lodge kamer
Mikeno Lodge Virunga Park

De centrale plaats, met restaurant en bar, is een gezellige ontmoetingsplaats. De maaltijden zijn zeer verzorgd, vroeg of laat moet hier een Michelin ster landen (maar krijg die inspecteurs hier…). Overigens: de supervisor-chef van de keukens doet alle keukens van de organisatie: ook Kibumba Tented Camp, en ook de keuken op de top van de Niyragongo vulkaan. Klasse gegarandeerd.

“vroeg of laat moet hier een Michelin ster landen”

Mikeno Lodge ligt ook naast het hoofdkwartier van de Rangers, we zijn dat dus allemaal gaan bezoeken: HQ, de jail, de kennel met de bloedhonden (die getraind zijn om wapens te ruiken die tot een meter diep begraven zijn!), de vertrekken van het personeel, en zeker ook het kerkhof van de gorilla’s. Daar krijg je de verhalen van de gorilla’s die stierven door stropers, of die stierven in een onderling gevecht om de macht. Indrukwekkend.

’s Avonds in de bar, bij het knappend haardvuur, hebben we nog bijgepraat met Anthony, en zijn we moe maar voldaan en vol indrukken in ons bed gekropen. Fantastische matrassen! (Beetje korte dekens voor grote mensen ☺).

Je staat op anderhalve meter van een Silverback, die je aankijkt

De volgende dag vroeg er uit. Je leer zeer snel op het Afrikaans ritme leven: slapen om 21:00 uur, opstaan om 5:30 uur. Na een lekker ontbijt (ze maken klaar wat je vraagt, een omelet met hesp of vegetarisch, whatever. Alleen een zachtgekookt ei is moeilijk …) met het heerlijke tree-tomato juice vertrokken we voor onze eerste Gorilla-trek.

Terug een uur over de archie-slechte weg, met veel zwaaiende kinderen langs de weg, brommers met vier personen, gigantische camions. Na een briefing op stap. De ‘groep’ bestaat uit wij twee en nog één derde persoon (een sympathieke Brusselaar), twee Rangers en een gids.

Een lange wandeling door prachtig landschap met akkers en kleine eenvoudige boerderijtjes en erg vriendelijke mensen bracht ons aan de ingang van de bush.

Daar wachtte ons een pittige klim, door struiken en op een glibberig pad (viermaal gevallen), maar de reward is onvergetelijk: plots stopt de tocht, moet je mondmaskers op, en ga je in het territorium van een familie gorilla’s. Wij bezochten de familie Nyakamwe, met 3 Silverbacks. We zagen er ook een moeder met een pasgeboren baby’tje, slechts enkele weken oud. Een Juvenile die ons kwam opzoeken.

Je staat op anderhalve meter van een Silverback, die je aankijkt … En we mochten alles van de jungle ervaren: plots werden Winde en ikzelf overvallen door vleesetende mieren. Wellicht hadden de gorilla’s een huis van die mieren vernietigd om ze te eten (gorilla’s zijn herbivoor, maar lusten al eens een miertje). De pijn was enorm, alsof je met je twee benen in een kampvuur bent gaan staan. Pijn en bloed, en pogingen om ze van je af te slaan.

We eerden na een uur terug naar beneden, en eenmaal uit de bush hebben we – onder belangstellend oog van een groep kinderen- onze broek en schoenen uitgetrokken om alle mieren van ons af te slaan. Eenmaal dat gebeurd, was de pijn ook weg, je houdt er geen ziekte aan over.

Congo Gorilla trek Virunga

Terug in Mikeno Lodge bekomen met een heerlijke maaltijd, een goed glas bier, verhalen en een zalig bed bij een brandend haardvuur.

De volgende ochtend vroeg uit de veren, want we wilden nog de Orphanage bezoeken vooraleer te vertrekken naar Kibumba Tented Camp. In de Orphanage konden we warempel Andre Bauma groeten (bekend geworden sinds de documentaire ‘Virunga’). We hadden Pringles Chips mee voor de vier wees-gorilla’s, en die waren er blij mee!

Kibumba Camp view Virunga

We kregen transport naar Goma en konden daar een paar uur uitrusten in een hotel aan het Kivu-meer, in afwachting van een transport naar Kibumba.

Eenmaal in Kibumba Tented Camp – weerom ontvangen met een heerlijk tree-tomato juice – werden we voorbereid op de volgende gorilla trek. Ook hier weer een lekker diner, en ’s avonds een weergaloos uitzicht op de Nyiragongo. Je kon de gloed uit de mond van de vulkaan met het blote oog zien. Nu al indrukwekkend. De vulkaan die we een dag later zouden beklimmen …

De tweede trekking was mogelijks nog mooier dan de eerste

De tweede trekking was mogelijks nog mooier dan de eerste. Misschien al door het uitblijven van vervelende bijverschijnselen als de mieren. We waren opnieuw met maar drie personen. De gorillafamilie Baraka was ook groter: 5 Silverbacks waarvan we er vier gezien hebben en 27 leden in de familie! Wederom indrukwekkend.

Eenmaal terug in het Camp kregen we opnieuw een heerlijke maaltijd en een briefing over de trek naar de vulkaan.

Congo Safari Gorilla Trek
Congo Safari
Nyiragongo Volcano Cabins

De volgende ochtend vertrokken we voor de klim van de Nyiragongo vulkaan. Een stevige klim: 1500 meter over 8 km, en dat eerst op een glibberig pad, en later over een pad met losse lavasteen. Op het startpunt kan je – aanrader ! – een porter huren voor 25 dollar.

Die sleurt voor jou een geprepareerde rugzak mee naar boven. Daarin zit een jacket, een poncho, een slaapzak, drie liter water en wat proviand. (Eenmaal boven bleken er bij mij drie jackets in te zitten en geen slaapzak, maar dat hebben we opgelost). De groep bestond uit elf personen. Toffe bende. En uiteraard evenveel porters en een paar Rangers.

Ik was de oudste (60 j), Winde was de jongste (16 j). Patrice leidde ons, rustig, naar de top. Vier geplande pauzes, en een paar korte breaks van twee minuten waren welgekomen, maar we haalden met de tong op onze schoenen de top.

Het zicht op de kokende krater was echter zo geweldig en indrukwekkend, dat alle leed vlug vergeten was. Dit is misschien wel het meest aparte-bizarre-imposante natuurlijk schouwspel dat ik ooit zag. We hebben er de dag in de nacht zien kantelen, en de gloed werd er alleen maar spectaculairder op.

We kregen er nog een excellente warme maaltijd – ik heb nergens een lekkerder spaghetti Bolognaise met kip gegeten als daar, maar laat dit zeker beïnvloed zijn door de context – en konden gebruik maken van het toilet met het mooiste uitzicht van de wereld (al was het ook een plank met een gat in), tot we uiteindelijk op de rand van de krater gingen slapen in een van de cabines die daar gebouwd zijn. Eenvoudige, stevige bouwsels, met telkens twee matrassen.

Meer moest dat niet zijn. Onvoorstelbaar dat je daar, op de rand van een actieve vulkaan, blijft slapen. Winde vroeg mij: “Ben je zeker dat hij niet vannacht zal overlopen?” “Natuurlijk niet, meisje”. “Hoe weet je dat?” “ Euh …” … “ Statistiek …”.

Nyiragongo Volcano - Congo Safari
Nyiragongo Volcano
Nyiragongo Volcano Congo Safari
Nyiragongo Congo Safari
Goma Congo Safari
Tchegera Island Food

Na een lekker ontbijt (omelet, toast, worst) vertrokken voor de afdaling. Ook niet te onderschatten. Je leert dat je bovenbeenspieren hebt: die protesteren geen klein beetje.

Eenmaal beneden en afscheid genomen van de andere mensen die op 24 uur je vrienden geworden zijn, kregen we vervoer naar Tchegera Island. Een prachtig, exotisch eilandje in het Kivu meer.

We waren daar overigens de enige gasten. Onze beenspieren hadden behoefte aan rust, elke trede was er een teveel, maar we genoten van het weer en het uitzicht. En de salamanders in alle kleuren. En van de schitterende keuken wederom. Hamburger, frietjes en komkommer met tomaat als laatste avondmaal, wie wil daar niet voor tekenen?

De volgende morgen werden we gewekt door het enige aapje op het eiland, dat op onze tent kwam gesprongen. Na een lekker ontbijt vaarden we terug naar het vasteland, waar een Land Rover ons opwachtte om ons terug te brengen naar de barrière.

Daar wachtte Mugabe ons weer op die ons terug voerde door Rwanda naar Kigali. We stopten nog voor een kort bezoek aan het Dian Fossey Foundation Museum, konden ons nog even opfrissen in het (luxueuze) Sheeba Hotel in Kigali, en dan was het tijd om terug te keren …

We hebben enorm van deze reis genoten. Het was overweldigend van indrukken; de schoonheid van beide landen, de armoede, de vriendelijkheid, de ontmoeting met de gorilla’s, de vulkaan, … te veel om op te noemen.

De organisatie was top, zelfs wanneer er een probleem opdook (de geblokkeerde weg), was er weer een oplossing. De groepjes om naar de gorilla’s te gaan waren erg klein, wat wij een groot voordeel vonden, de Lodges waren zeer comfortabel (zowel bedden als sanitair), het eten was fantastisch. Een aanrader, en ‘every penny worth it’.

Dank je wel, Timo en Michele.

“We might leave Africa, but Africa will never leave us.”

We’ll be back.

Winde en Ludo

Ludo & Winde Goderis in Virunga Park

Wil je ook graag deze reis doen?

Contacteer ons vrijblijvend of neem een kijken op Congo-Safari.com voor nog meer inspiratie en informatie!

Visit Congo, Virunga with Atelier Africa